Драма – думаєш на початку, комедія – вважаєш згодом. Фантастика? О, Боже! Насправді реально намішали так намішали цього разу французи на чолі з режисером Сержем Бозоном. Нащо? Давайте розбиратися!
Де: кінотеатри України
Коли: з 7 червня
Як воно: 35 років відпахати вчителькою фізики й не здобути поваги та визнання ані в колег, ані в учнів? Більш того: ці нахабні школярі ще й кепкують з неї, мадам Жекіль! Хоча б вдома знайти тихе пристанище. Та щось там занадто тихо: чоловік-«домогосподарка» більше уваги приділяє прибиранню-готуванню, аніж дружині. І тут струм, удар… Жекіль приходить до тями. Та чи це Жекіль?
Ізабель Юппер – одна з найяскравіших та затребуваних акторок не тільки Франції, а й європейського кінематографа загалом. Безумовно, до неї претензій ніяких, адже все, що вона змогла, витягнула з себе. Незважаючи на 65-річний вік акторки, виглядає вона ефектно, а майстерність, як то кажуть, не проп’єш. Як підсумок – отримала приз на міжнародному кінофестивалі в Локарно.
Ромен Дюріс – ще один мастодонт французького кінематографа виступив у цій стрічці в ролі манірного та жахливо вдягнутого директора школи, який не розуміє, що і нащо він робить у цьому закладі. Плюс один до скарбнички його ролей, яка ніяк не запам’ятається навіть його прихильникам.
Сюжетний потяг сходить з рійок адекватності
Взагалі перші півгодини нагадують театр абсурду в французькому гетто: дебільні учні, дивні вчителі, сірість та відчуття самотності… Але це зацікавлює та змушує уважніше дивитися далі. Монотонні діалоги, так притаманні французькому кінематографу, роблять з цієї стрічки упевнений арт-хаус. «Гуд, поки що подобається», - думаю я. Все б нічого, але після кульмінаційного моменту зі струмом та перетворенням мадам Жекіль у певну місіс Хайд, сюжетний потяг сходить з рійок адекватності.
В якийсь момент, коли думав, що засну, я почав спостерігати дуже нелогічні режисерські прийоми, що мене розбудили, та які не можна було скинути на артхаусну жанрову розповідь. Звичайно, якщо ви знаєте (читали або дивилися екранізацію) повість Стівенсона «Дивна історія Доктора Джекіла та містера Хайда», ви на початку зрозумієте задум та чому так називається ця стрічка. Але цей факт не зробить цей фільм шедевром. Дивні вчинки героїв, перестрибування в настрої та хоч і цікавий, але такий невиразний фінал.
При перегляді цієї роботи ви осліпнете
Підсумок: не буду радити або, навпаки, категорично відмовляти від перегляду «Місіс Хайд». Я до кінця не впевнений, чи сподобається він навіть прихильникам фестивального кіно, для яких, мабуть, його і знімали. Але, якщо у вас зіниці збільшуються від динамічних сюжетів або камерних стрічок з офігенними діалогами та акторською експресією, при перегляді цієї роботи ви осліпнете, бо не знайдете ні того, ні іншого. Із плюсів можу виділити гру Юппер (якщо ви нею не захоплюєтеся, то краще навіть не починати перегляд), соціальний підтекст картини, який могли обіграти краще, і… і that's all.