Скільки б тисячоліть не минуло, людські недоліки залишаються незмінними. Режисер Андрій Білоус «переселив» героїв п’єси «Майстер Сольнес» норвежця Ібсена в світ майбутнього, але й там, на просторах космосу, таки знайшлося місце прописним людським якостям.
Де: Молодий театр (вул. Прорізна, 17)
Коли: 21 червня о 19:00
Великий і талановитий майстер Сольнес спорудив палац з безліччю башточок, кімнаток, вікон і дверей. Завів дружину, дітей (можливо машину і собаку, але про це Ібсен не написав), чудовий сад. Але будинок згорів. І башточки згоріли. І майно. І діти…
Тоді він, за проектом художника Бориса Орлова, побудував ще один будиночок, на основній сцені Молодого театру. Компактний, темний, холодний, нашпигований металевими приладами й науковою діяльністю він був схожий на космічну лабораторію. Зате точно був вогнетривким та безпечним, як бункер.
Брудні помисли в картотеці згорілого будинку
У цій постановці ібсенівський персонаж ніякий не будівельник-архітектор, але як мінімум геніальний вчений з колосальним досвідом. Він майже сенсей, проте мудрості, на відміну згаданого, йому бракує: життєвої мається на увазі. Проявляється це у страху юності.
Справжня мудрість майстра - «співпрацювати» з юністю (молодим поколінням), передавати досвід і вміти вчасно відпустити у вільне плавання. Що робить Сольнес? Боїться, що молодість виставить йому гарненький такий «рахунок», який виявиться не по кишені. За що? За прижиттєвий успіх, за талант, а ще за брудні помисли, якщо раптом ті знайдуться в картотеці їх з дружиною згорілого будинку. З цієї причини майстер тримає своїх «падаванів» у чорному тілі. Точніше когось у чорному тілі (Рагнар), а когось в міцних хижих обіймах (наречена Рагнара Кая). На всю цю «наукову діяльність» дивиться дружина, яка вже і без того з глузду з’їхала, та її лікар. Божевільний будинок майбутнього, а не лабораторія.
Молодь слухняно працює, поки майстер з головою занурений в темні думки про вище призначення та розплату. Він лише повертається до найсолодшого плоду своєї праці, Міста Сонця - утопічної реальності, «де збуваються всі мрії, місце без болю і жалю, місце, де ніхто не вмирає, де люди завжди будуть щасливими».
Юність прийшла пограти в любов
Одного дня в його житті з'являється навіжена вогненноволоса Хільда: ще одна юність, що прийшла пограти в любов та подражнити майстра. Вона, з вимогливістю й вередливістю Червоної Королеви з керроловської Аліси, вимагає від Сольнеса стати таким, який був, знов будувати химерні замки, знов називати її маленькою принцесою і, в загальному, покласти до її ніг весь світ разом з безтурботним Містом сонця.
Ризикнув жити новим (тобто старим) життям, Сольнес впускає в свій будинок змію-молодість, на деякий час забарвлює власні будні, але поступово руйнує своє (і дружини) життя.
Юність дійсно виставила майстру чималий рахунок за його минуле. Та ще, як чайові, прибрала до рук його Велику Утопію. Що ж, за пристрасті треба платити, як за вишукані страви в ресторані. А якщо ти, як бідний студент, не маєш, чим розрахуватися... «Відтяти голову!», - як би сказала Червона Королева.
Фото - Anastasia Mantach