Американська стрічка «Погані часи у Ель Роялі» (Bad Times At The El Royale) йде в нашому прокаті доволі тихо. А дарма.
Де: кінотеатри України
Коли: до 31 жовтня
Діється на початку 1970-х в готелі під назвою «Ель Рояль». Він знаходиться на кордоні штатів Каліфорнія та Невада, і, при бажанні, відвідувачі можуть обрати, у якому штаті переночувати. Правда, в Каліфорнії номери чомусь коштують на долар дорожче. Колись цей готель знав кращі часи, сюди їздили товстосуми й впливові політики з Лас-Вегаса просаджувати виграні гроші. Тепер же тут порожньо, більшість кімнат не обслуговується.
Протягом одного ранку в це приречене місце приїздять чорношкіра співачка, похмурий священик, балакучий і не чужий расизму продавець пилосмоків і непривітна дівчина хіппі. Ще слід додати субтильного юнака-портьє, за сумісництвом прибиральника – іншого персоналу немає.
Режисером фільму є Дрю Годдард, який спочатку прославився як сценарист культового фільму катастрофи «Монстро» (2008), а потім ствердився і як режисер комедією жахів «Хатина в лісі» (2011). Серед його інших драматургічних здобутків – сценарії до фантастичного фільму «Марсіанин» (2015) і хоррору «Війна світів Z» (2013). «Погані часи в Ель Роялі» – його друга режисерська робота.
Сюжетом рухає конфлікт інтересів різних персонажів
Є певна подібність до «Хатини в лісі» – кілька людей потрапляють у незнайоме усамітнене місце й там мають халепи на свої голови. Правда, якщо в «Хатині» біди є наслідком зловісної змови, то в «Ель Роялі» сюжетом рухає конфлікт інтересів дуже різних персонажів, які цілком випадково опинилися на обмеженій території.
У своїй режисерській манері Годдард спирається в першу чергу на хороше знання історії кіно. «Хатина в лісі» аж лускалася від цитат із фільмів жахів. В «Ель Роялі» на допомогу закликано не менш могутнього духа – Квентіна Тарантіно. Сюжет, атмосфера, побудова драматургії, потрактування характерів нагадують одразу «Чотири кімнати» й «Мерзенну вісімку». І справа не тільки в тому, що всі ці історії відбуваються в готелях. Годдард творчо й винахідливо застосовує головний Тарантінівський прийом, у кожному з головних героїв вишукуючи подвійне, а то й потрійне дно. Цілковитих ангелів у цьому світі немає, але й негідники не ті, ким здаються насправді. Решта компонентів - веселий цинізм плюс хвацьке і доволі несподіване насильство – теж на місці. Виживуть, звісно, не всі.
Веселий цинізм плюс несподіване насильство
З акторського складу найбільшу увагу притягує Джефф Бріджес у ролі несправжнього (невеличкий спойлер) священика та Сінтія Еріво як афроамериканська співачка, котра відчайдушно бореться за виживання. Вічний Тор зі всесвіту кінокоміксів «Марвел» Кріс Хемсворт несподівано для його шанувальників перевтілився у цілковитого негідника, але грає з тими самими жестами й мімікою, як і Тора – лишаючись, утім, цілком доречним.
При всій подібності до Тарантіно, цей фільм все ж епігонським не назвеш. Здоровий присмак трилерів, на яких Годдард, очевидно, розуміється, й майстерна режисура роблять «Погані часи у Ель Роялі» однією з найцікавіших подій кіносезону.