Пам’ятаю у дитинстві це була традиція – поздоровляти ветеранів на 9 травня. У нас був родич, у якого на кітелі висіло безліч медалей і кожен рік він розповідав нам одні й ті самі історії про війну. Їх було дуже сумно та важко слухати, але я розумів завжди значимість цих історій. В дитинстві здавалося, що цей наш родич буде завжди і кожен рік ми будемо їздити та вітати його зі святом, але в якийсь момент родича не стало. Та й взагалі, я став помічати, що ветеранів Другої світової війни на вулицях з кожним роком все менше і менше, аж доки вони майже зовсім не зникли. Це в свою чергу приводить до розуміння, що покоління, врятувавших нас від найстрашнішої за всю історію загрози людства, зникає. Залишається тільки пам’ять про них.
Для мене, 23 річного хлопця жах того, що відбувалося у 1939-1945 році, відображений на сторінках підручників з історії, у документальних та художніх фільмах та у розповідях тих самих ветеранів на День перемоги. Я вважаю, що історію варто пам’ятати, бути вдячним за життя, яке ми маємо. Бути вдячним людям, що захищали нас у часи Другої світової війни і хлопцям, які захищають країну зараз на сході.
Найважливіше у страшні часи, як мені здається, це до останньої хвилини залишатися людиною і не втратити себе. У цьому матеріалі хочеться порекомендувати 5 фільмів про Другу світову війну, які демонструють всю важливість людяності та гуманності там, де це здається неможливим.
«З міркувань совісті»
Стрічка Мела Гібсона вразила, певно, що весь світ своїм месседжем та посилом. Вона розповідає історію Дезмонда Досса, хлопця, який пішов на війну, щоб рятувати життя, а не забирати їх. Головний герой не міг сидіти вдома, поки інші його друзі та знайомі захищають країну, тож він пішов у армію. Але Дезмонд відмовлявся навіть торкатися до рушниці. На полі бою хлопець підбирав поранених солдатів та надавав їм медичну допомогу. Завдяки Дезмонду було врятовано безліч людських життів. Дезмонд став героєм, але нікого не вбив та навіть не поранив. Про стрічку неможливо навіть згадати без сліз, що вже казати про її перегляд. Дезмонд залишився людиною там, де це було неможливо, де смерть та страждання міняють твій глузд та роблять тебе жорстоким. «З міркувань совісті» - це цілком і повністю антивоєнне кіно, не дивлячись на те, як сама війна детально та напружено була знята.
«Дюнкерк»
Більшість воєнних фільмів розповідають нам історії героїв, в той час як «Дюнкерк» говорить про звичайних людей, які просто хочуть вижити. Крістофер Нолан створив воістину унікальне кіно. Тут немає довгих монологів про дім та коханих людей, історій життя та всієї іншої атрибутики цього жанру. Є лиш теперішній момент, який відбувається тут і зараз. Є люди і їм страшно, бо вони перш за все люди. Ми не бачимо ворога, а лише реакцію на нього. І людям немає бути соромно за страх смерті, бо бажання жити – це теж героїзм.
«Иди и смотри»
Радянський фільм 1986, що просто розриває тебе на шмаття під час перегляду. Ми спостерігаємо війну очима 16 річного хлопця Флера. Підліток не був готових до всіх жахіть, які принесли нацисти у його селище. Він бачить, як навколо вмирають люди, діти, спалюють будинки та церкви. Зіштовхується зі знущаннями та насиллям. Під кінець фільму ми бачимо, як молодий ще хлопець покривається сивиною, зморшками, а його очі наповнюються страшної біллю та старістю. Мабуть, це один з найкращих фільмів про війну, який говорить, наскільки вона жахлива і не намагається хоч якось її романтизувати, що зазвичай роблять у сучасних стрічках.
«Врятувати рядового Райяна»
Цей культовий шедевр Стівена Спілберга ніколи не втратить своєї актуальності. Том Хенкс, Метт Деймон, Він Дизель та безліч інших зірок Голлівуду розповідають історію про важливість кожного людського життя під час війни. Рядовий Райян потрапив у полон до німців. Армія США відправляє рятувальний загін на пошуки Райяна. І для багатьох цей фільм викликає питання, а чи варто ризикувати життям цілого загону тільки, щоб врятувати одну єдину людину? І кіно каже, що варто, бо кожен має право на надію, на шанс і нікого не можна залишати, бо життя на війні – це не статистика і не цифри, а перш за все людські долі.
«Життя прекрасне»
Головний герой потрапляє разом з сином до концтабору. Найважливіше для будь-якого батька – це захистити свою дитину усілякою ціною. Тож чоловік вирішує змусити свою дитину повірити у те, що все це одна велика гра, правила якої полягають у тому, щоб тебе не побачили німці. Хлопчик вірить у сказане батьком і робить все, як йому говорять. А найголовніше, що завдяки батькові він не розумію всіх жахіть навколо, а сприймає їх однією великою пригодою.
І знаєте, поки я згадував про всі ці фільми та їх історії, то мої очі час від часу наповнювались сльозами. А це лише спогади про фільми, навіть не їх перегляд. Тому уявити, як було людям там під час тих страшних подій ми собі навіть не можемо. Але нам під силу пам’ятати цих людей. Бути вдячним та робити все можливе від себе, щоб навколо процвітала любов та мир. Весь світ страждає від війн та вбивств кожен день, навіть наш рідний край. Так не має бути, тому цей світ потрібно змінювати. Все залежить тільки від нас і від нашого світосприйняття. Всіх зі святом, друзі.