Менше магії, більше екшену – саме таким, авантюрним та непередбачуваним режисер Гай Річі представив світу нового Аладдіна.
Цього разу творці стрічки майже не відступили від класичного сюжету диснеївського мультфільму (як наприклад це було з «Дамбо» Тіма Бертона). Незначні сценарні зміни лише вдосконалили та виправдали деякі упущення анімаційної версії. На нас чекають знайомі сцени, костюми, улюблені пісні (у досить непоганому дубляжі), та ще й вдало підібрані актори.
Канадійський актор Мена Массуд, що зіграв Аладдіна, напрочуд схожий на свій анімаційний прототип. Навіть його яскрава усмішка - точнісінько як у диснеївського принца. Для двадцятисемирічного Мена це перша велика роль роль у серйозному кіно, тому сподіваємось, що робота з Гаєм Річі принесе хлопцю популярність та нові проекти, здається, він цього вартий.
Вілл Сміт у ролі Джина, що від самого початку був головною приманкою для глядачів (адже рівноцінної знаменитості у фільмі немає) нікого не розчарував. По-справжньому магічна харизма! Здається, що актор кайфував від процесу кожної миті. Після перегляду складно й уявити у цій ролі когось іншого… Також у фільмі з’явився абсолютно новий персонаж на ім’я Далія – служниця принцеси, і хоча спочатку її поява викликає запитання, далі розумієш, що це йде лише на користь сюжету. А от Джафар викликає певний дисонанс, можливо, тому що він найбільше відрізняється від свого мульт-героя (значно молодший), та не особливо переконливий у ролі диснеївського злодія. Його зіграв також маловідомий актор Марван Кензарі. Він, може, й намагався виглядати як абсолютне зло, але більше походив на людину з синдромом Наполеона. Його підступність, як і у мультику вмотивована жагою до абсолютної влади, але місцями це виглядає не так страшно, як вкрай хворобливо. Хоча й такий хід можна дуже актуальним, адже багато таких хворих «джафарів» і у нашій реальності захватили трони деяких країн і ніяк не можуть з них злізти.
Роль принцеси Жасмін у фільмі стала більш глибокою, адже саме в її лінії піднімається проблема сексизму, як запевняє Джафар: «На вас приємно дивитися, а не слухати, тому вам краще мовчати». Не сумнівайтеся, вона це так просто не залишить.
Якщо у мультфільмі 1992 року звірята виражали людські емоції: мавпеня Абу, тигр Раджа, підступний папуга Яго (ім’я невипадкове, якщо знайомі з творчістю Шекспіра), то у новому фільмі вони втратили таку свою рису. Абу ще якось впливає на сюжет, а папузі Яго зовсім не пощастило: його жартів (що викликали стільки сміху підчас перегляду мульту) тут ви не почуєте.
Можливо, комусь не вистачить трохи загадкової атмосфери арабської ночі, проте режисер не дасть нудьгувати у притаманному для себе стилі. Не забувайте, що Гай Річчі зняв такі культові картини як «Великий куш», «Револьвер» та «Карти, гроші та два стволи, що димлять».
Головний меседж картини «Якщо ти здобудеш щось прикидаючись кимось іншим – це назавжди залишиться чужим». Аладдін проходить через усі випробування аби зрозуміти, як цінно завжди залишатися вірним собі та своїм друзям за будь-яких життєвих обставин. Адже, всі скарби світу – ніщо, якщо у тебе немає вірного друга.
Цей диснеївський римейк можна сміливо назвати вдалим (особливо якщо порівнювати з попередніми), але все ж таки виникає сильне бажання ще раз переглянути мультфільм, який на відміну від фільму назавжди залишиться в історії кіно та наших серцях. Хоча, можливо, студія і не ставила перед собою завдання зняти шедевр, а просто хотіла таким чином повернути популярність старому? Тоді їм це вдалося. Все одно ця адаптація викликає лише приємні враження: було весело, захопливо та місцями щемливо до сліз! Варто йти і дивитися!
Фото: kinoafisha.ua