Вихід нового фільму про мутантів серії «Xmen» викликав у мене багато питань: не було зрозуміло, навіщо він взагалі потрібний, адже права студії «20 сторіччя Фокс» разом із людьми ікс переходять до рук Disney, що, скоріш за все, приведе до перезапуску франшизи. Були сподівання на епічну прощальну частину, яка б поставила крапку в історії мутантів. Хотілося побачити фільм, який за тоном нагадував би останнього «Логана» з трагічним фіналом та з похмурим сюжетом. Це мав бути фільм, в якому Джин Грей виходить з під контролю та знищує школу мутантів Чарльза Ксав’єра разом із її учнями. Ну добре, може і не так радикально, але щось близько до цього, адже потенціал у стрічки був саме такий. Та, після перегляду, питань до виходу фільму та до необхідності його існування стало ще більше.
Люди ікс дійшли до тих часів, коли влада США почала жити з ними у мирі та злагоді, про що Чарльз Ксав’єр завжди мрія. За це його команда допомагає людям кожен раз, коли виникає якась екстрена чи непередбачувана ситуація. Одного разу корабель астронавтів NASA потрапляє у аварію посеред відкритого космосу, усі члени екіпажу під загрозою загибелі. На допомогу їм вирушають Люди Ікс. Під час рятувальної операції Джин Грей зіштовхується з невідомою космічною енергією і ледве не помирає. Згодом ця енергія починає розкривати її телепатичні здібності на повну, але разом із великою силою приходить… ні, не велика відповідальність, а темна сутність Джин, яку назвали Феніксом. І ось цей Темний Фенікс змушує Джин робити страшні та непередбачувані речі, від яких страждає вся команда Іксменів. Чарльз хоче допомогти їй опанувати себе, а Ерік Магнетто хоче знайти та вбити Джин, щоб вона більше нікому не зашкодила.
Першу половину фільму, я не міг зрозуміти, що саме з ним не так. Наче всі улюблені герої на місці, екшен також непоганий, але якісь враження від перегляду невиразні. Жодний момент не викликає сильних емоцій, навіть коли помирає один із головних героїв усієї франшизи. Це більше нагадує серію якогось дешевого CW серіалу, аніж повноцінну повнометражну частину великої кінофраншизи. Знаєте, в цих серіалах частіш за все ви можете ввімкнути будь-який епізод будь-якого сезону і все зрозумієте, бо там існує історія лише в рамках однієї серії, не штовхаючи лінію героїв та сюжету вперед. Одним з таких серіалів є «Флеш» або «Стріла». Коли вони починалися, то ти думав: «Вау, як круто», але чим більше епізодів та сезонів, тим сильніше це «Вау» змінюється на «Скільки можна ще? АСТАНАВІТЄСЬ!».
Якщо більш конкретно, то жоден з героїв не несе ніякої відповідальності за свої вчинки. Всі прощають все один одному за просто так. Один персонаж вбиває іншого? Будьте впевнені, через годину все буде добре і про це вбивство ніхто не згадає навіть. Ерік та Чарльз в минулій частині примирилися та стали друзями? Яка різниця, зробимо так, наче нічого цього не було. Ерік знову за секунду стає поганцем, а Чарльз знову починає його повчати жити посеред екшен сцени. І наше улюблене:
-Ерік, ти не мусиш цього робити, адже ти хороший. Помста і вбивство - не вихід!
- Чарльз, досить мене повчати. Ти завжди був таким правильним, це не мій шлях!
-Ерік, схаменися.
Якщо чесно, це вже нагадує якусь мелодраму про гей-пару, яка свариться із в фільму в фільм, але ми знаємо, що у фіналі вони помиряться та знову будуть разом.
Далі нам заявляють про расу ультрасильних прибульців, яких майже неможливо перемогти. Вони шукають Джин, щоб підкорити її космічну силу собі. З самого початку, ми відчуваємо сильну загрозу від них, проте під фінал ці прибульці перетворюються на просто лиходійну масовку, яку можна пристрелити зі звичайнісінького автомату.
Що стосується акторів та їх гри, то тут також все далеко від ідеалу. Реально тягне на собі один лише Майкл Фассбендер. І то, напевно, що через свою харизму. Здавалося, наче всі інші актори банально не знають, що їм робити на знімальному майданчику. Софі Тернер увімкнула режим Санси Старк з «Престолів» і тягнула його через усю стрічку. Дженніфер Лоуренс побула трохи у кадрі з феменістично-героїчним обличчям, сказала фразу про те, що «Люди Ікс» мають називатися «Жінками Ікс», і більше нічого корисного від неї ми не побачили. Еван Пітерс, якого всі чекали найбільше, певно що, взагалі випадково опинився у кадрі на декілька хвилин і потім зник аж до самого фіналу. Тому крутих сцен із Квіксільвером під «Sweet Dreams» можете навіть не очікувати. Хоча, мати цього героя та не використати його потенціал – це просто смертний гріх. На превеликий жаль, навіть Джеймс МакКевой пів фільму провів з очима: «Нам тут довго ще? Мені з вами звісно весело, але можна я піду вже на зйомки справжнього кіно, а то якось…». Я вже мовчу про Джесіку Честейн: таким кам’яним обличчям не могла навіть похвалитися Крістен Стюарт у часи «Сутінок». Молоді мутанти це взагалі сором. Серед них хоч якось Тай Шарідан намагається грати роль Скота. Усі інші - просто один великий фейл, особливо дівчина, яка зіграла Шторм.
Проблема полягає у тому, що ця частина не була потрібна ні студії, ні акторам, ні навіть фанатам. Все, що ми хочемо побачити від «Людей ікс» - «Дедпула», який приніс у франшизу щось нове. А це невдале повторювання минулих фільмів вже трохи набридло. І якщо у «Апокаліпсисі» ще хоч якось було круто зроблено, то тут цим не пахне і близько. Навіть більшість музичних тем від Ганса Циммера були зовсім не влучними і лише роздратовували, а не доповнювали сцени емоціями. Можна було подумати, наче студія ці треки купила десь в музичній бібліотеці та рандомно розкидала їх впродовж всього фільму.
Мабуть так буває, коли у крісло режисера великого блокбастеру саджають людину, що до цього лише писала сценарії, але власноруч ніколи не займалася постановкою фільмів. Так, Саймон Крінберг досить непоганий, хоча трохи і посередній сценарист, але вже точно не режисер-постановник. Він не зміг впоратися з потенціалом талановитого акторського складу, з цікавим сеттінгом та навіть драматургічною складовою стрічки, бо, як я вже казав, у фільмі нема виразності.
Сказати, що після перегляду відчуваєш велике розчарування не можна, бо ти від фільму нічого і не очікував. Звісно, шкода, що це найгірша частина серед усіх 12 фільмів про Іксменів (так, навіть гірша за «Останню битву» та «Росомаха: початок»), але чого очікувати від студії, яка на межі закриття вирішила просто зрубити наостанок грошенят:
«Ми як би зняли фільми. Навіщо, не знаємо, нам як би трохи похер. Але ви будь-ласка схавайте, або не схавайте. Нам похер. Ми зачинаємось, бувайте!».
Зазвичай про таке кіно пишуть: «Якщо ви сильний фанат, тоді можете йти в кіно», але це не той випадок.
Якщо ви справді фанат, то оминайте цей фільм стороною, бо така завершальна крапка розчарує багатьох. Сходіть краще на «Рокетмена» та отримайте задоволення від справжнього кіно.