Так вже в YABL заведено, що, коли на великі екрани виходить якийсь фільм, то ми пишемо на нього рецензію. Якщо ви не знали, в кінотеатрах знову покажуть легендарний хіт 1999 року "Матриця" братів (на той момент) Вачовскі. І, хоч цей фільм бачили вже всі, ми все одно не можемо пройти повз і не написати про нього. Та в цій рецензії ми будемо не стільки розбирати стрічку, а скільки згадувати за що саме її всі полюбили і чому вона стала культовою.
Для початку пригадаємо сюжет. Томас, він же хакер Нео, відчуває себе "не на своєму місці". Його буденність здається йому дуже дивною. Він наче бігає кожен день по колу, є частиною незрозумілої системи. Одного разу в його житті з'являється дивна дівчина на ім'я Трініті та не менш дивний Морфіус. Вони кажуть Нео, що він насправді живе не у реальності, бо все його існування - це Матриця, іншими словами програма, що створює ілюзію життя для всіх людей. Морфіус пропонує Нео вибір: або прокинутись з Матриці і побачити реальність, або все забути і повернутись до свого існування. Недовго думаючи, Нео обирає "правду". Після цього він прокидається на великій людяній "фермі", де бачить, що роботи використовують людей, як елементи живлення. Головний герой потрапляє до команди супротиву страшній системі, яка намагається знищити Матрицю і змусити прокинутись всіх навколо. Нео має стати тим самим обраним, який всіх поведе за собою. Такий собі сучасний Ісус.
Для тих часів подібний сценарій був справжнім шедевром, адже всім нам приблизно так і бачилася наша реальність: ми відчували, наче наш світ є несправжнім, частиною програми, матриці, системи та всього цього разом. Людям подобалось, що є фільм, який фактично втілює їхні здогадки стосовно оточуючої реальності. І після його виходу на великі екрани все населення Землі серйозно так замислилося: "А що, як насправді...".
Щоправда, потім вийшли сіквел та триквел, які сильно зіпсували враження від першої частини своїм примітивізмом, але сьогодні не про них.
Сюжет вкладав у наші голови чимало філософських думок і нам це подобалось. Ми звикли, що, коли на екрани виходить фантастичний бойовик, то у 80 відсотках випадків - це просто розважальне видовище "на один раз", про яке ти забував вже через кілька днів. "Матриця" ж в'їлась в нашу пам'ять настільки сильно, що через 20 років ми побачимо її ретроспективний прокат у 4dХ.
І не сказати, що "Матриця" була новаторською чи оригінальною на всі сто відсотків. Швидше навпаки, у фільмі братів Вачовські дуже багато посилань на науково-фантастичні твори та антиутопічні фільми: тут тобі і "Джонні Мнемонік" з тим же Кіану Рівзом, і аніме "Привид у броні", і навіть не дуже успішне "Темне місто", сцени якого знімалися в тих же декораціях, що і "Матриця". Та майстерність режисерів полягала не в тому, що вони зробили щось повністю оригінальне, а в тому, що вони змогли стільки ідей з разних фантастично-антиутопічних творів гармонійно поєднати в одному фільмі.
Кадр із "Джонні Мнемоніка" (1995)
Окрім того, ні для кого не секрет, що "Матриця" виглядала дуже революційно у візуальному плані. По-перше, цей темно-зелений фон, що супроводжував нас протягом всієї трилогії, створив фільму неповторний візуал. Скільки потім чого не передивлявся, подібної атмосфери не бачив ніде більше. По-друге, стрімкий екшн, який змушує нас божеволіти і сьогодні. Пригадайте цю скажену сцену бійки між Нео та агентом Смітом на станції метро, коли герої демонстрували Кунг-Фу вищого рівня та кидали один одного під потяг. Скільки кіно не передивляйся, а рівно сидіти на цьому моменті неможливо і досі.
А як вам тренування Нео та Морфіуса? Це ж здуріти можна було. Пам'ятаю, ми з друзями передивлялися фільм на відеокасеті та безуспішно намагалися повторити всі ці трюки, обговорюючи, що на екрані реально, а що ні.
Ну і звісно, куди ж без Bullet time? Сцени перестрілок в заповільненому часі це просто смакота та задоволення, навіть зараз. Більше того, "Матриця" в цьому сенсі дасть фору багатьом сучасним фільмам. І хоч прийому Bullet time, скоріше за все був натхнений відеогрою Max Payne 1997 року, але у кіно він виглядав досить свіжо. Потім його можна було побачити ще у десятках різних стрічок, найвідоміша з яких стала робота Тимура Бекмабетова "Особливо небезпечний" з Джеймсом Макевоєм та Анджеліною Джолі на головних ролях.
А найголовніше, за що ми любимо "Матрицю", так це за трійку головних героїв. Морфіус, Нео та Трініті стали кумирами нашого дитинства. Ми хотіли вміти робити те, що вміють вони, хотіли і відчували себе обраними, також нам подобався їхній садо-мазо латексний одяг. Хто з вас не мріяв одягатись так само? Хоча передбачаємо, що в реальному житті це виглядало би дивно.
Кіану Рівз взагалі перетворився на символ цілої епохи. Так, він був відомий задовго до "Матриці", але саме фільм Братів Вачовськи зробив із Кіану справжню легенду. Випадок з Рівзом справді феноменальний ще й тому, що його гра в "Матриці" не надто вражає! Нео протягом всієї трилогії ходить з однаковим виразом обличчя. Все, що він робить - це круто б'ється у кадрі. При цьому, ми все одно його скажено любимо і нічого не можемо з цим поробити!
Ну і куди ж без цього крутого саундтреку від Роба Дугана. Дивно, що він не має такої слави, як Ганс Циммер або Рамін Джаваді, бо його головна тема до фільму - це ще один окремий символ нульових разом із актором Кіану Рівзом.
Якщо ви перечитали все це і вам ще захотілося передивитись фільм, то ви не маєте сердця (just joking). Не вагайтесь і беріть квиточки у кінотеатри 4DX формату та насолодіться легендою на великому екрані.