Останнім часом з'явилася непогана тенденція робити фантастичні фільми про космос більше філософськими, аніж розважальними, як це було раніше. "Гравітація", "Інтерстеллар","Марсіанин", "Високе життя" - не пустий видовищний аттракціон. Кожна із цих стрічок має глибину та завантажує твій мозок под вінця під час перегляду. Ось і новий фільм с Бредом Пітом в головній ролі "До зірок" відноситься саме до такої категорії оповідей про космос.
Головний герой стрічки - астронавт Рой Макбрайд - один з кращих в НАСА. Він емоційно стійкий, в космосі відчуває себе. наче вдома і завжди тримає все під контролем. Його батько 16 років назад відправився у космічну місію по пошуку позаземного життя, та так і не повернувся. Зараз же Сонячній системі загрожує викид антиматерії, який пов'язують саме з кораблем батька Роя. Тож майора відправляють на самий край світу на пошуки свого татка, аби зупинити космічну загрозу.
Насамперед, треба розуміти, що це фільм не стільки про космос, скільки про людину, що намагається відшукати себе посеред нього. Емоційний стан головного героя протягом 2 годин дуже змінюється: він має сумніви, страхи та переживання стосовно себе, свого батька, який колись був для нього справжній кумиром. Для нього ця космічна подорож та пошук тата - занурення до справжнього "я", яке він давно заблокував всередині себе і спокійно собі жив. Все, чим він був, все, у що вірив може виявитися хибним, і чим ближче він до цілі - тим очевиднішим для нього це стає.
Фільм за своєю структурою та концепцією, як це не дивно, дуже сильно нагадує світовий шедевр "Апокаліпсис сьогодні" від Френсіса Форда Копполи. Тільки замість в'єтнамської війни, глибоких джунглів та схибленого полковника тут загрозою є глибинний космос та схиблений рідний батько. Та, якщо не дивитись на обгортку, то обидва фільми говорять про одне й те ж : пошук справжнього "бога" в середині себе.
Бред Пітт як актор опрацював роль дуже тонко та навіть філігранно. Ця роль ідеальна, щоб завершити кар'єру на високій ноті. Те, як змінюється його герой зсередини протягом фільму просто вражає. На початку ми бачимо Макбрайда справжнім, непробивним воякою, який відкидає емоції заради місії. Та, чим далі він заходить, тим схибленішим стає. Змінюється все: від погляду до міміки та жестів. І, якщо не найкраща роль Бреда, то точно одна з кращих.
Можливо, комусь буде не до вподоби відсутність динаміки та певна медитативність стрічки, але такому кіно це вкрай необхідно. Адже насправді космос таким і є - велика темна прірва, посеред якої довго кудись летить маленька людина. Темп фільму допомагає тобі, як глядачу зануритись у стан головного героя і пережити подорож разом із ним. Ось побачите, коли ви вийдете з кінотеатру, у вас буде враження, наче ви і справді повернулись на Землю після довгого блукання космічними просторами.
До речі, що стосується зображення космосу, то стрічці треба аплодувати. З бюджетом в 80 млн доларів нам подарували можливість побувати на Місяці і відчути жах його темного боку, побачити пустельні краєвиди Марсу, повисіти над Землею та навіть підлетіти до Нептуну. Космос зображений саме таким, яким ми його і хочемо бачити: з одного боку - видовищним, захопливим та прекрасним, а з іншого - холодним та ворожим. Не останню роль зіграла операторська робота Хойте Ван Хойтема, який також працював над "Інтерстелларом" разом із Крістофером Ноланом. Та якщо "Інтерстеллар" зовнішньо більше нагадував сучасну версію "Космічної Одіссеї 2001" Стенлі Кубрика, то тут місцями можна було відчути вплив Тарковського і його "Соляріса" зі "Сталкером".
Неможливо не відмітити геніальну роботу композитора Макса Ріхтера. Цьому автору вдається створити особливу атмосферу історії та передати емоційний стан головних героїв так, що глядач, почувши лише кілька нот, може почати одразу плакати. Його саундтреки настільки довершені, що їх можна слухати і окремо від фільму.
Можливо, що "До зірок" - це кіно не для всіх та кожного, але, якщо ви хочете подивитись на справжній витвір мистецтва, якщо вам важливо, аби фільм залишав після перегляду багато питань у голові, то піти на нього потрібно обов'язково. Тим паче, що ця роль може стати останньою в кар'єрі Пітта.