Що може бути ефектнішим у фільмі, аніж несподівана кінцівка, коли все, що ти бачив раніше у стрічці, перевертається з ніг на голову? Саме про такі надзвичайно вражаючі, але не надто відомі широкому колу глядачів фільми йтиме мова далі.
Саме такими мають бути кримінальні трилери та детективи! Поліція намагається знайти небезпечного кримінального авторитета Кайзера Созе, якого ніхто ніколи не бачив. Для цього вони заарештовують банду, що начебто працює на Кайзера. Проте, як показує допит, ніхто з них ніколи його не знає його в обличчя. Та один із заарештованих знає дещо більше, ніж всі гадають герої стрічки (та й глядачі!).
Фільм Брайана Сінгера протягом перегляду аж двічі вводить в оману, намагаючись направити нас хибним шляхом, щоб приголомшити у фіналі. Після перегляду стрічки виникає бажання одразу ж подивитись її вдруге, адже вона нереально збиває тебе з пантелику. Окрім того, Кевін Спейсі тут виконав ледв не найкращу свою роль. Це саме той must see, якщо ви любите приголомшливі сюжетні твісти.
Що з'явилося раніше, курка чи яйце? Як змія може вічно поїдати свій хвіст? Саме про це фантастичний трилер "Вартовий часу". У майбутньому поліція завдяки машині часу навчилась запобігати страшним злочинам, бо вони точно вже знають, що і коли має статися. Та є терорист-підривник, що опиняється завжди на крок попереду від вартових часу. Головний герой, кращий з найкращих полійцейських, присвятив життя на полювання цього терориста. Але зараз все змінилось, і герою доведеться зіштовхнутись зі страшною правдою. Не хочеться писати, чим саме цей фільм вражає, бо кожна маленька деталь стає величезним спойлером, але сюжетні твісти тут чигають на вас на кожному кроці. Єдине, що скажу: цей фільм розірве вам всі можливі шаблони стосовно того, як потрібно писати сценарії, адже тут творці створили спражній шедевр.
Горе-режисер М. Найт Шьямалан має дуже сумнівну репутацію. Після успішних "Шостого відчуття", "Невразливого" та "Знаків" у нього в фільмографії почався ряд провалів. Кожен наступний фільм був гіршим за минулий, а критики розносили його стрічки вщент. Річ у тім, що М. Найт вважає своєю головною фішкою непердбачувані фінали, які пхає в кожний фільм. Проблема лише в тому, що в багатьох історіях через це дуже сильно страждає будь-яка логіка, а це в свою чергу робить несподіванку в кінці безглуздою. Частково це стосується і "Візиту", але лише частково. Комедійний горор про те, як діти вперше в житті їдуть до своїх бабусі та дідуся вийшов справді шокуючим. Протягом всього фільму відбувалися події, через які тобі ставало доволі некомфортно дивитись кіно і це неабияк круто.
Але саме фінальний твіст зірве вам дах тотально! Ти просто не знаєш, кричати тобі від сміху чи від жаху того, що відбувається на екрані, адже такого ви точно ніколи не бачили.
Денні Вільнев, що він робить з нашим мозком кожен раз? Після його стрічок ще кілька годин можна емоційно "відходити". Та все почалося саме з "Полонянок". Його психологічний трилер про зникнення двох дітей - це сценарно-режисерсько-акторський підручник. У двох сусідів викрадають доньок. Вони звертаються до місцевого поліцейського, який намагається їм допомогти. Головним підозрюваним є розумово-неповноціний парубок. Як поліцейський доведе його винуватість чи, навпаки, заперечить її?
По-перше, важко не сказати про акторську гру всіх і кожного в цьому фільмі. Г'ю Джекман, Джейк Джиленгол, Пол Дано, Теренс Говард, Віола Девіс. Головні герої - це уособлення харизми та драматизму. В якийсь момент ти вже не розумієш, кого тобі ненавидіти, а кому співчувати. Вільнев настільки вправно перетасовує карти, що тобі нічого не залишається, як бути ошуканим під кінець.
Ще одним генієм режисури є Денні Бойл, та чомусь "Транс" лишився непоміченим серед глядачів. Сюжет розповідає про Саймона,який працював наглядачем у музеї з коштовними творами мистецтва. Під час аукціону музей вирішили пограбувати якісь поганці. Саймон намагається захистити одну дуже цінну картину, але під час заворушки отримує сильно по голові. Після цих подій, герой втрачає великий шматок своєї пам'яті, частиною якого стала історія в музеї. Та злочинці знаходять Саймона, бо вважають, що картина досі у нього. Щоб дізнатися правду, голового героя будуть занурювати в транс та змушувати подорожувати своєю підсвідомістю. Та що, як окрім спогадів про картину, наповерхню вилізе твоя темна сутність, яку ти давно заховав?
"Транс" - це один з тих фільмів, які ти дивишся, як навіжений, не маючи змоги відволіктись. Завдяки динамічному стилю оповіді Бойла стрічка сприймається, наче один великий укол адреналіну в серце. І, Господи, який же тут крутий Джеймс Макевой! Ставлення до його героя протягом фільму змінюються кардинально. Це варто побачити!