Можливо, хтось скаже, що Джон Малкович завжди грає такого собі рафінованого, ексцентричного, дивного ящура з хижою ходою і вбивчим поглядом. Нехай так, але ж він може бути переконливим, граючи і божевільних злодіїв (“На лінії вогню”), і небезпечних спокусників (“Небезпечні зв’язки”), і недолугих, добротливих здоровил (“Про мишей та людей”). Він смішний і містичний, манірний і стриманий, але кожного його героя (будь-то єпископ, Казанова, пірат Чорна борода, Талейран чи Карл ІІ) можна розглядати з різних площин, — образи актора завжди відрізняються колосальним об’ємом. То, може, таки недарма його називають генієм?..
А поки ви розмірковуєте над цим питанням, пропонуємо вам невеличкий топчик найдивніших ролей цього майстра перевтілення. Але з розрахунком на те, що про обов'язкові до перегляду “Бути Джоном Малковичем”, “Небезпечні зв’язки”, “Місце в серці” та “Про мишей та людей” ви давно вже в курсі. Тож пройдімося двотисячними...
Тінь вампіра, 2000 рік
У 1921 році німецький режисер Фрідріх Вільгельм Мурнау створив свою симфонію жахів “Носферату”. Через 79 років, у 2000-му про цей легендарний фільм вирішив зняти свою стрічку кінематографіст Едмунд Еліас Мерідж.
У ній Мерідж відкриває глядачеві страшну таємницю актора Макса Шрека, який начебто був справжнім, реальним вампіром. За словами режисера, під час зйомок “Носферати”, що відбувалися виключно вночі, коїлися дивні речі і навіть зникали люди. Версію подій, яку він побудував після експедиції до місця зйомок і можна побачити в “Тіні вампіра”. Для чого ж вам заглиблюватися у ці старі кіношні байки? По-перше, заради Малковича, який зіграв самого Мурнау — навіженого режисера. Він готовий на все заради створення свого шедевру! А по-друге — заради Віллема Дефо, найгеніальнішого актора сучасності, який став партнером Джона, з’явившись у ролі того самого вампіра.
"Автостопом по галактиці", 2005 рік
Роль іменинника Малковича в цьому фільмі не дуже велика (від слова “зовсім”), але не подивитися, як тулуб його героя носиться в кадрі на маленьких механічних павукоподібних лапках — майже гріх.
Сам фільм можна вважати прекрасним прикладом абсурдної, абсолютно пришелепкуватої фантастики (є такий жанр?) з тупим, але дотепним гумором і крутим зірковим складом. Звичайно, і Мартіну Фрімену, і Сему Роквеллу, і Біллу Наї, і самому Малковичу в цій екранізації роману Дугласа Адамса, по суті, не було чого грати, але цей фільм — не про круті акторські роботи або глибину виконання. “Автостопом по Галактиці” — це такий собі атракціон, який завжди можна покинути, якщо раптом захитає.
"Бути Стенлі Кубриком", 2005 рік
Одразу зауважу: цей фільм немає нічого спільного зі славнозвісною картиною “Бути Джоном Малковичем”. Події, про які в ньому йдеться, відбувалися і в реальному житті. Це комедійна драма про те, як наприкінці 90-x років нікому не відомий Алан Конвей (якого блискуче зіграв відгадайте xто) раптом вирішив, що він легендарний режисер Стенлі Кубрик. Ну як вирішив? Звичайно, він знав, хто він насправді, але чому б не скористатися слабкістю оточення до зіркових прізвищ і особистостей?...
Таксисти, випадкові люди в барах, музиканти та навіть театральні критики ведуться на обман цього авантюрного гомосексуала, що активно користується довірою цих наївних. У фільмі багато ремарок і посилання на героїв і картин Кубрика, які прикольно знаходити. Та при всій манірності головного героя, фільму не вистачає витонченості. Хоча справжній кіногурман все одно зацінить цю кмітливу роботу режисера Брайна В.Кука і звичайно ж, Джона Малковича, який просто купається в цій ролі.
"Прочитати і спалити", 2008 рік
Коенівський гумор надвичайно пасує нашому улюбленцю Малковичу, як і роль колишнього агента ЦРУ, який після несправедливого переводу на держслужбу вирішує написати мемуари про свою роботу. Натомість чоловік наражається на низку зовсім неочікуваних подій у своєму житті. Щоб зрозуміти, який із Малковича агент, треба просто уявити його в метелику (а це зовсім нескладно). Ну а якщо ви досі не бачили цього фільму, ось вам ще виxідні дані для зацікавлення: брати Коени, Бред Пітт, Френсіс МакДорманд, Джордж Клуні і Тільда Свінтон.
"Ред", 2010 рік
Так, в списку рекомендацій буде і цей комедійний бойовик від Роберта Швентке (кажуть, що режисер з таким прізвищем просто не здатен зняти погану комедію). Малкович у ролі чувака, який веде свою власну боротьбу проти системи (мобільних телефонів, супутників, інтернету) з рожевим поросятком в руках — просто феєрверк емоцій. Кожна його поява в фільмі — окремий номер. І взагалі, якщо від цієї картини не чекати нічого серйозного, можна реально кайфонути від якісного стьобу, тупого (в гарному сенсі) гумору і колоритних персонажів. Та він навіть сентиментальний, скажу я вам. Актори (Малкович, Брюс Вілліс, Морган Фрімен) з неприхованою насолодою висміюють численні стереотипи і кліше жанру, які ж самі і використовували раніше.
Звичайно, можна подивитися і “Ганьбу”, де Джон зіграв роль професора, якого звільняють за залицяння до студентки та побачити, як в кадрі палає його лисина; або ще раз переконатися, як ефектно актор виглядає в яскравих, екстравагантних костюмах в доброму і світлому фільмі “Чемпіон”; можна переглянути і серіал “Убивства за абеткою», бо кого-кого, а Малковича в ролі Еркюля Пуаро точно ніxто не очікував побачити…
Сподіваємося, що актор, який зіграв близько 70 ролей в найрізноманітніших фільмаx, (деякі з якиx, такі, як наприклад, “Сибірське виховання” хочеться стерти з пам’яті назажди), ще не раз здивує свого глядача. А ми ж просто будемо чекати на його появу в серіалі Паоло Соррентіно “Новий папа” і сподіватися на те, що вже в іншому житті зможемо побачити дядька Джона у стрічці Роберта Родрігеса, прем’єра якої відбудеться у 2115 році.