Перед показом фільму “Паразити” на екрані кінотеатру з’являється режисер Пон Джун Хо та просить глядачів утриматись від спойлерів після перегляду, щоб не зіпсувати враження іншим глядачам. Ми поважаємо це прохання, а тому будемо намагатися не розповідати ніяких сюжетних подробиць, наскільки це тільки можливо.
Корейський сатиричний трилер “Паразити” обов’язковий до перегляду не так через те, що отримав “Золоту пальмову гілку” в Каннах, як тому, що це питомо південнокорейське кіно, яке за рівнем сценарієв крутіше, ніж голлівудське. До речі, Пон Джун-Хо добре знаний і у Голлівуді, де знімав "Крізь сніг" з Крісом Евансом у 2013 році. Та саме "Паразити" змусили говорити про режисера всіх.
Стрічка розповідає про родину безробітних ледарів, які живуть за рахунок інших. Вони підключаються до сусідського WI-FI, збирають коробки з піцци, аби потім їх перепродати. Простіше кажучи, вони сидять вдома, чекаючи на манну небесну. І от, одного разу вона таки падає на їх голову. Сину сімейства пропонують викладати англійську мову в родину багатіїв, але для цього йому потрібно підробити документи та видати себе за іншу людину. З цього й починається кіно, сюжет якого розгортається у справді непередбачуваному напрямку.
Сценарій фільму вибудований майстерно, наче складний лабіринт. Ти ніколи не знаєш, що чекає на тебе за наступним поворотом та куди тебе в приведе "стежка" оповіді. Саме у той момент, коли “Паразити” починають здаватися передбачуваними, історія вибиває тебе з крісла одним ударом! Серед усього абсурду на екрані на тебе "дивиться" реальність. Абсолютно всі герої фільму огидні: і підлі ледарі, і пихаті багатії. Часто люди поводять себе гірше тарганів або інших комах, що готові зграєю бігти на крихти хліба посеред кухні. Це нам і демонстують "Паразити".
Гарним доповненням є операторська робота, що магічним чином занурює тебе всередину історії. До речі, стиль зйомки дуже нагадує ще одну південно-корейську стрічку “Служниця” Пак Чхан Ука.
Сатира Пок Джун-Хо нічого спільного з гумором немає, скоріше з трагедією. Коли ти бачиш справжню людську сутність на екрані, то мимоволі запитуєш себе: “А чим я кращий?”. Пон Джун-Хо висміює людську жадібність та ледарство, але смішно вам точно не буде: друга половина фільму настільки шокує, що після перегляду ти переживаєш глибоке почуття повної безвиході (навіть зникає бажання жити). Тому краще, що можна після перегляду стрічки – піти на веселий бойовик на кшталт нового “Форсажу”.
Дивитись "Паразитів" обов’язково і бажано в кінотеатрі. Так, це може бути дуже болісною, але справдні необхідною терапієї від людських пороків.
Фото: IMDb