Еротичні фільми та серіали – це завжди ризик: з одного боку, вони викликають цікавість, з іншого – боїшся, що у проекті, крім провокації й демонстрації тіла, більше нічого не буде. Тому серіал «Маленькі пташки» від Sky Atlantic, заснований на розповідях письменниці Анаїс Нін, був проєктом довгоочікуваним і водночас не надто обнадійливим. Що ж вийшло? Давайте дивитись.
Сюжет розгортається у міжнародній зоні міста Танжер у 50-х роках – скоро ця територія має відійти Марокко. Молода американська дівчина Люсі (Джуно Темпл) переїздить до Танжера в пошуках нового життя. Непевна щодо свого майбутнього, Люсі знайомиться на чужій землі з англійський лордом Х‘юго і вирішує, що він є панацеєю від її проблем. Вона виходить за нього заміж. Проте через деякий час Люсі починає відчувати невдоволеність своїм подружнім життям та фрустрацію від нереалізованих сексуальних бажань, адже Х‘юго (Г’ю Скіннер) виявляється гомосексуалом. Люсі знайомиться з дівчиною Лілі (Ніна Сосанья), яка знімає порно-перформанси на відео, і починає з нею дружити. Отож, за задумом Люсі має почати вивчати свою сексуальність.
Джуно Темпл у серіалі
Чому за задумом? Бо реальність «Маленьких пташок» дуже далека від обіцяного нам трейлерами та промо матеріалами. Автори натякали на шокуючу та сміливу еротичну драму – на жаль, ви її майже не відчуєте. Еротична напруга виявляє себе тут лише у діалогах між героями і майже не демонструється на екрані, за виключенням кільком сцен (наприклад, тієї, де повія випорожнюється на одного з героїв, лупцюючи його батагом). Ті ж еротичні сцени, що є у серіалі, виглядають трохи невміло та відверто кажучи кумедно – режисерка Стейсі Пассон ніби не розуміла, як потрібно ставити подібні моменти.
Джуно Темпл у серіалі
Сценаристка ж Софія Аль Марія, у свою чергу, хотіла робити зовсім іншу історію – ту, яка нічого спільного з дослідженням сексуальності молодої дівчини не має. Акцент у серіалі дуже швидко зміщується на політичні розмови, проблеми націоналістів, контрабандистів, воєнні перевороти тощо. І проблема полягає в тому, що всіма цими питаннями Софія Аль Марія жонглює не дуже оригінально, не спираючись на першоджерело, постійно обриваючи зв'язки і з кожним епізодом додаючи нову тему. До головної героїні, схоже, їй немає діла. А якщо авторка не зацікавлена в персонажі, то і глядач до нього теж нічого не відчуватиме. Не рятує навіть талановита гра та врода акторки Джуно Темпл.
Г’ю Скіннер у серіалі
Що іще не рятує, а трохи навіть втомлює, так це вишукана та замилена операторська робота. Звісно, на початку картинка і справді змушує тамувати подих, захоплює та вражає. Але все добре, що добре і вчасно закінчується. Через деякий час ця химерність, філігранність починає викликати нудьгу і відчуття фальші. Автори серіалу, здається мені, дуже хотіли ви*бнутись, але трохи перестаралися.
Джуно Темпл у серіалі
Вердикт:
Дивитись «Маленьких пташок» стає важко приблизно на третьому епізоді – дійти до фіналу не вистачає сил. Якщо ви є любителем подібної естетики – фрагментами серіал можна подивитись. В іншому ж, як кажуть кінокритики, доведеться погодитись: політичні та сексуальні інтриги з вишуканою картинкою залишились ексклюзивною прерогативою Райана Мерфі.
Джуно Темпл у серіалі