Карантин вихідного дня для багатьох існуючих бізнесів став не порятунком від коронавірусу, а справжнім прокляттям для справи. Те, що мало б захистити мешканців України, навпаки, можна знищити те, чим вони займалися протягом свого життя і залишити величезну кількість населення без роботи та засобів для існування. Чи не найбільше серед культурних і креативних індустрій постраждають кінотеатри, яким також заборонили працювати у вікенд. Хтось може не розуміти масштабів такого рішення — ми спробуємо пояснити їх простими словами.
Для початку потрібно усвідомлювати, що кінотеатри з точки зору дотримання карантинних норм є найбезпечнішими з усіх розважально-культурних закладів. По-перше, це те місце, де справді реально контролювати соціальну дистанцію: у залах діє посадка 2 через 2, 1 через 1 чи 1 через 2, регулювати яку вдасться неозброєним оком. Оскільки все більш і більш активною стає практика придбання квитка в мережі (власне, ще до пандемії), то й на касі великих черг ви не зустрінете. По-друге, кінозали зараз в принципі ніколи не заповнені навіть з урахуванням всіх своїх обмежень, адже нові гучні прем‘єри, які б збирали аншлаги в кіно, майже не виходять. У масі своїй народ дуже скромно відвідує кінозали, перейшовши на Netflix та MEGOGO. Ну і чи варто казати, що у громадському транспорті, який працює кожен день, захворіти набагато більше шансів. В метро, на відміну від кінотеатрів, працівники ніяк не контролюють кількість людей у вагонах. А те, що відбувається в годину пік у маршрутках приватних перевізників та метро взагалі ні в які межі дозволеного не влазить. Втім, маємо те, що маємо. Кінотеатри в нас небезпечні і їх потрібно зачинити, а міський транспорт, набитий часто людьми без масок на носі, буде працювати в тому ж режимі, в якому працював.
І тут хтось може запитати «Ну подумаєш, всього-на-всього два дні, але ж ще п‘ять днів залишається, чого розводити кіпіш на пустому місці?» І ось, на жаль, доводиться визнати, що не на пустому. Чи помічали ви у різних статтях, що коли новий фільм виходить в прокат, то його касовий збір часто обчислюють у «вікендах»? Ви стовідсотково зустрічали новини на кшталт: «В перший вікенд фільм Крістофера Нолана «Тенет» зібрав 53 мільйонів доларів»? Це не випадковість. Саме у вихідні дні у кінотеатрах збирається найбільша кількість глядачів. Ця цифра може коливатися від 50 до 80 відсотків від аудиторії. Іншими словами, більше половини прибутку кінотеатри отримають саме у суботу та неділю. Але це тільки у тому випадку, якщо в кінотеатрах з‘являються нові прем‘єри. І тут ми зіштовхуємось ще з однією дуже важливою проблемою. Більшість дистриб‘юторів, прокатників та кіновиробників відкликають свої прем‘єри та переносять їх на інші невизначені терміни через власне вже відомі обмеження. Так, наприклад, на минулому тижні скасували прокат однієї з найочікуваніших стрічок Томаса Вінтерберга — «Ще по одній» з Мадсом Міккельсеном у головній ролі. Причому відміна фільму відбулася вже після того, як в мережі були зазначені сеанси в кінотеатрах, тривали розіграші квитків тощо. І прокатників теж не можна звинувачувати, адже їм немає сенсу випускати фільми, витрачати гроші на промо та рекламу, щоб потім в кінцевому результаті піти з ними у мінус. З їхнього боку випускати потенційно успішні фільми зараз — це фінансове самогубство.
Отож, як бачимо, 50-80 відсотків кінотеатри втрачають тільки у випадку, коли фільми є. А коли фільмів немає, то ця цифра може збільшуватись ще у рази. Що ж залишається в такому випадку робити кінотеатрам? Ось влада, наприклад, цинічно рекомендує знайти інший, «додатковий» вид діяльності людям з цієї сфери, тим самим говорячи про те, що жодних активних дій з її боку не буде. І так, якщо кінотеатри втрачають стільки грошей, то у найближчий час вони будуть вимушені зачинитись, розпустити тисячі людей по домівках без зарплатні, що в цілому може підштовхнути індустрію в країні до знищення. Адже коли немає майданчиків для показу кіно, то й саме кіно взагалі не буде нічого збирати в прокаті.
Наприклад, співвласник мережі «Планета кіно» Дмитро Деркач на своїй FB-сторінці написав: «Кінотеатри до 80 відсотків прибутку отримують саме у вихідні. В будні люди не відвідують кінотеатри, вони активно натовпом їздять у громадському транспорті. Попрацюємо тиждень, після чого, очевидно, доведеться зачинити всі наші кінотеатри і звільнити 500 співробітників. Залишити цих людей без роботи та зарплатні».
Коли це пише співвласник однієї з найуспішніших мереж кінотеатрів України, то що вже казати про інших? Про менші й менш комерційно успішні мережі? Про кінотеатри, сфокусовані на авторському кіно, а не блокбастерах? Тут не залишається жодних адекватних коментарів, лише мат та повна безвихідь. І на відміну від країн Європи, які підтримують своїх мешканців у часи локдауну, створюючи додаткові фонди й пільги, в Україні, на жаль, продовжують думати про культуру й кіноіндустрію зокрема як про «необов’язкову розвагу», замість якої завжди можна знайти «додатковий підробіток».
Фото: «Планета кіно», tsn.ua