Про цей серіал зараз говорять всі! Йому навіть пророкують славу “Ферзевого гамбіту” з Анею Тейлор-Джой, який захопив шахами цілий світ. Але це і не дивно: творці шоу пообіцяли глядачам багатонаціональний каст, купу еротичних сцен та заявили, що це справжній прорив у жанрі. Та чи cклалося все у “Бріджертонах” настільки ідеально, як планувалося? Сьогодні спробуємо розібратися.
Дія шоу відбувається в Лондоні на початку ХІХ століття. Головні герої — четверо братів і четверо сестер з родини Бріджертон, які починають своє життя у вищому суспільстві. Мета сімейства — видати заміж старшу дочку, прекрасну Дафну. Але всупереч всім чеснотам дівчини, наречені не поспішають залицятися. Також цьому заважає газета з плітками, яку випускає загадкова леді Віслдаун. Ніхто не знає, звідки вона бере свою інформацію і, найголовніше, хто вона взагалі така. А коли до Лондона приїздить гульвіса та улюбленець всіх жінок граф Гастінгс, Дафна вигадує цікавий план, щоб врятувати своє особисте життя.
Цікаво, що в серіалі темношкірі люди теж мають високий статус, гроші, а також титули. Та перед тим, як ви висловите свою думку щодо історичної неправдивості, варто наголосити: це такий собі вигаданий світ. За сюжетом, король покохав темношкіру жінку, і вона стала королевою. Так і з’явилися вельможі різних національностей та рас. Та й взагалі, незвичний вибір акторів на ролі герцогів та інших аристократів відволікає тільки на початку першої серії. Чим більше занурюєшся в серіал, тим органічніший вигляд все має.
Головні герої — Дафна і Саймон — спочатку ледь не ненавидять одне одного, але з часом вирішують укласти угоду, яка допоможе дівчині знайти нареченого, а герцогові — відбитися від настирливих свах. І за їх спілкуванням дійсно цікаво спостерігати, як це було з містером Дарсі та Елізабет у “Гордості й упередженні”. Сарказм, їдкі фразочки, довгі та незрозумілі погляди… Хіба це не зародження симпатії? Та романтизувати такі взаємини ми все ж не радимо: Дафна й Саймон стали токсичною парочкою, де жінка хоче врятувати свого коханого, бо “йому було складно”, “він не такий, як інші” і всіляке таке. А чоловік не може зібратися з думками й розповісти про свої страхи, тому бреше, бреше і ще раз бреше.
Та й загалом, в цій історії майже всі персонажі закохуються та багато займаються сексом (щоправда, якось дуже швидко). Красиві костюми, рукавички та сукні швидко знімаються, а стогони від задоволення чутно ледь не за кілометр. На контрасті з цим більшість молодих дівчат (наприклад, головна героїня Дафна) у серіалі навіть не знають, що таке секс і як жінка може завагітніти. Схоже, що в ті часи про Sex Education ще ніхто не чув.
Ну і, звісно, як і в будь-якому сучасному шоу, тут ви знайдете і ЛГБТ-персонажів, і жінок, які підтримують фемінізм і виступають проти “виходу у світ” та життя за рахунок чоловіка тощо.
Окрім красивої картинки та любовних драм, у “Бріджертонах” є ще одна цікава особливість — використання персонажа леді Віслдаун. Ох, ця пані займається пліткарством на професійному рівні! І якщо в шоу “Пліткарка” це були лише забавки, то Віслдаун зробила свою справу бізнесом і заробляла гроші, оскільки люди купували її газету. Така сюжетна лінія — це алюзія на події XXI століття. А газета з плітками — це соцмережі, таблоїди та інші медіа, від яких залежать настрої сучасного суспільства. Та й взагалі, якщо добре подумати, то бали та урочисті зустрічі — це Тіндер тих часів?
А якщо ви любитель (-ка) Біллі Айліш та іншої популярної зараз музики, то чекайте на ще один подарунок від творців серіалу: вони використали пісні, які навіть у переробленому варіанті впізнає хто завгодно.
То варто дивитися “Бріджертонів” чи ні? Звісно, що так. Цей серіал поєднав у собі “Пліткарку”, “Абатство Даунтон” та “Гордість і упередження”, а такий мікс ви точно маєте побачити! Головне — не чіплятися до деталей і розуміти, що це абсолютно вигадана історія. Enjoy!