Традиційні тижні іноземного кіно продовжують переходити в онлайн-формат. Французький Інститут в Україні та компанія «Артхаус Трафік» презентували підбірку кращих французьких стрічок за останній рік. Фільми можна переглянути безкоштовно до 21 лютого за посиланням.
Цьогорічна програма вийшла вкрай різноманітною: знайшлося місце і для гострої сатири на реалії цифрового капіталізму, і для франко-німецького психологічного трилера, і навіть для першої європейської роботи японського живого класика. У центрі сюжетів постають жінки, які прагнуть вийти за межі державних чи родинних бар’єрів задля реалізації бажань.
Yabl розповідає детальніше про кожну зі стрічок, аби ви могли сформувати собі ідеальну програму на вечір.
“ДНК”
У паризькому будинку для літніх людей помирає дідусь. Біля його ліжка збираються нащадки, які своєрідно репрезентують сучасне французьке суспільство. Літній чоловік уже помер, а суперечки щодо його долі лише починаються. Родичі померлого не можуть дійти згоди з жодного питання: від вибору труни для кремації — до того, був їхній дідусь мусульманином чи атеїстом. Найскладніше у цій ситуації онуці Неж, роль якої грає Майвенн, режисерка фільму. Для неї смерть дідуся загострює протистояння з владною матір’ю та збурює внутрішні питання щодо походження та ідентичності. Дідусь Неж був алжирцем, але мав тікати до Франції під час алжирської війни. Все своє життя він присвятив боротьбі за права мігрантів. Для частини його нащадків постколоніальна травма стала рушієм для пошуку себе, спробою з’єднатися із втраченим корінням. Цим шляхом йде і Неж, у якої попереду неочікувані відкриття.
Стрічка увійшла до офіційної програми Каннського кінофестивалю, який не відбувся через пандемію.
Луї Гаррель та Майвенн у стрічці “ДНК”
“Відчайдушні втікачі”
Перукарка Сюзі чує від лікаря страшний діагноз — жити їй лишається недовго. Її в буквальному сенсі вбиває робота — токсичні засоби для догляду за волоссям викликали аутоімунне захворювання. Перед загрозою неминучої смерті жінка хоче виправити страшну помилку — віднайти покинутого після народження сина. Доля дарує їй для пошуків команду мрії: дивакуватий спеціаліст з комп’ютерної безпеки, який хотів вчинити самогубство через звільнення, але натомість став “злочинцем номер один” у країні, та літній сліпий архіваріус, якого тримають на роботі заради заповнення квоти на людей з інвалідністю та для економії на електроенергії. Краще не вигадаєш.
Ця ексцентрична трагікомедія — чергова робота режисера та актора Альбера Дюпонтеля, талановитого коміка й друга британської трупи “Монті Пайтон”. На відміну від попередньої світло-трагічної роботи “До побачення там, нагорі”, цього разу від автора дістається усім, а особливо бюрократизованому державному апарату. Втім, це не “Бразилія” Гілліама — тут помилок у документах не буде, але переможуть все одно людські, живі емоції.
Фільм “Відчайдушні втікачі” один з лідерів за кількістю номінації на цьогорічну премію “Сезар”.
Альбер Дюпонтель у стрічці “Відчайдушні втікачі”
“Лише тварини”
Найзагадковіший фільм цього фестивалю, екранізація однойменного роману письменника Коліна Ніла, перш за все вражає формою. Ця історія, ніби пазл, починається з окремих глав, яким під кінець необхідно буде злитися разом. На початку може здатися, що ці фрагменти трилера взагалі не пов’язані між собою.
В Альпах під час снігової бурі зникає парижанка Евелін Дюка. А далі ця чи то лінчівська, чи то коенівська зав’язка переносить нас у світ адюльтерів та постколоніальних травм. Тут і дружина фермера, яка зраджує йому з відлюдькуватим сусідом, і хлопці, що заробляють на спілкуванні в інтернеті, видаючи себе за дівчат, і навіть молода офіціантка-лесбійка. Усім їм так чи інакше доведеться зустрітись у невеличкому гірському селі, аби ми, глядачі, зрозуміли, як це пов’язано з таємничим зникненням.
Картина Домініка Молля брала участь в позаминулому, ще доковідному Венеційському кінофестивалі, але призів не отримала.
Кадр зі стрічки “Лише тварини”
“Правда”
Немолода акторка Фаб’єн видає книжку мемуарів, але замість привітань отримує від власної доньки претензію: опис сімейних стосунків не має жодного стосунку до реальності. Книжка не те що прикрашає дійсність — вона конструює інший світ, у якому ніхто не жив. Навіть улюблений адміністратор акторки, і той ображено грюкає дверима!
“Правда” — це парний бенефіс двох легенд французького кіно — Катрін Денев та Жульєт Бінош. У своєму першому фільмі, знятому за межами Японії, режисер Хірокадзу Кореєда традиційно досліджує родинні стосунки. Тут усі на своєму місці: і літня матір, яка продовжує грати поза камерою, і ображена на неї донька, що не змогла реалізувати себе, і зовсім юна онука, яка ще не вміє прикидатись та уникати складних питань. Три покоління жінок у фільмі виходять на перший план, лишаючи чоловікам місце на периферії (навіть Ітану Гоуку тут відводиться роль другорядного американського серіального актора, що розуміє французьку тільки після кількох келихів вина). “Правда” місцями більше схоже на спектакль, ніж на фільм, але це в жодному разі не псує її.
Катрін Денев, Жульєт Бінош та Ітан Гоук у стрічці “Правда”
“Очистити історію”
Дія цієї стрічки відбувається у недалекому майбутньому. Маленьке французьке містечко з маленькими людьми, які мають великі проблеми. Як і у ”Відчайдушних утікачах”, маємо непросту трійцю — невдаху Бертрана, що не може змусити доньку піти до школи, бо вона стала жертвою булінгу; Марі, яку за допомогою секс-відео шантажує випадковий коханець із бару, та Крістін, колишню працівницю атомної станції, що втратила роботу через залежність від серіалів. Ні, вони не божевільні, це режисери Бенуа Делепін, Ґюстав Керверн конструюють світ, де повністю заправляють балом сучасні інтернет-технології, і тому тепер життя людей повністю обертається довкола стрімінгових платформ, сервісів доставки та мікрокредитів. Натомість соціальна сфера занепала, адже навіщо тобі водопостачання, коли воду можна замовити на Амазон?
Попри таку темну картину майбутнього, “Очистити історію” — це комедія, просто дуже зла. “High tech, low life” насправді такий вигляд і має, а не як у грі “Cyberpunk 2077”. У героїв фільму лишається одна надія: звернутися до хакера на ім'я Бог, який має в буквальному сенсі “очистити історію”, тобто дати їм спробу почати все наново, адже ще зовсім нещодавно вони були щасливими людьми й навіть брали участь в протестах “Жовтих жилетів” — до того, як капіталізм платформ переміг.
Кадр зі стрічки “Очистити історію”